Reis door de bergen, deel 2 | 24 april 2019

We komen aan op een van de toppen van de bergen van Mtskheta waar weer een kerk staat. Dit is de mooiste kerk tot nu toe maar voor ons en iedereen is het uitzicht echt geweldig. Je kijkt over de stad, tegen de bergen en in de dalen die tot ver rijken. Twee rivieren die hier doorheen stromen, komen onderaan de berg bij elkaar waar de stad zich heeft gevestigd. Mtskheta is trouwens de voormalige hoofdstad van Georgië en dat verklaart waarom het zo strategisch ligt. In de kerk liggen voormalige koningen begraven maar verder zag het er vanbinnen weer uit zoals alle andere.

Dit is de eerste plek die we zien waar heel veel toeristen zijn. Vast omdat het ondertussen heerlijk weer was geworden en deze kerk maar een kleine 30km van Tblisi af ligt. Tevens is het de ideale plek voor die Instagram meisjes die met hun merkkleding en ‘creatieve’ poses het perfecte plaatje kunnen creëren om hun volgers tevreden te houden.

Na dit hoogtepunt (snap je ‘m? 😉) rijden we de berg af om door de stad te rijden naar een volgende stop: een kathedraal! Helaas krijgen twee van ons een overlijdensbericht van het thuisfront op het moment dat we de bus uitstappen. Ze moeten de reis afbreken en verlaten de groep om naar huis terug te vliegen. Een vervelend situatie, ook nu omdat ze zover van huis vandaan zijn.

De rest van de groep gaat verder en we kregen nu 1,5 uur vrije tijd. De kathedraal ligt aan een plein met restaurantjes en een paar straatjes waar alle huizen hun buitengevel als winkel hebben omgebouwd. Daarmee spelen ze goed in op het toerisme, maar toen we eigenlijk naar een fatsoenlijke supermarkt wilden gaan, konden we die nergens vinden. Joyce en ik zijn al snel op het terras gaan zitten om van het zonnetje te genieten en om ons van lunch te voorzien. 

De reis verder zal door en naar het Kasbegi gebergte waar we zullen eindigen in Stepantsminda. Ik had niet verwacht dat we door dit soort bergachtig gebied zouden rijden, maar het was spectaculair om te zien. Ongekende hoogtes en uitzichten die niet te beschrijven vallen en niet met hetzelfde gevoel op een foto te krijgen is. Met het trekken door de witte bergen, de haarscherpe speldbochten, de diepe afgronden en behoorlijk veel tegenliggers is het een knap kunstje om de bus zo soepel te laten maneuvreren. Volgens Guga, onze reisleider, is onze buschauffeur Armin de beste uit de regio en dat vinden wij ook. 

De vele tegenliggers zijn met name veel trucks die de weg afleggen tussen Rusland en Armenië die goede banden met elkaar hebben en daarom is er veel export en import tussen deze twee landen. Af en toe zie je langs de weg een lange rij trucks stil staan. Guga gaf aan dat dit te maken heeft met de grens oversteek naar Rusland, maar een Nederlandse toerist die niet uit ons gezelschap kwam zei dat de trucks stonden te wachten om vervolgens met de hele reeks door de bergtunnels te kunnen rijden. De tunnels die wij passeerden, waren zo smal dat er onmogelijk twee trucks naast elkaar er doorheen konden dus lijkt het me aannemelijker dat dit de reden is waarom ze in rijen geparkeerd staan.

Net voor het hoogste punt van deze bergtoppen, 2395m hoog, konden we buiten van het panorama zicht genieten en een paar foto’s klikken. De warmte die we beneden in de stad hadden meegekregen, was compleet verdwenen en had plaatsgemaakt voor een stevige wind met ijzige kou. We lachten nogmaals om het feit dat niemand zijn koffer inhoud had voorbereid op de ‘winter’, maar juist wel voor de warme lentezon die ze hier normaalgesproken rond dit seizoen beloven. Jammer van dat, maar dat had geen invloed op onze ervaring van de prachtige views.

Het einde van de rit zit er bijna op en na ruim 3 uur na onze lunch te hebben gereden door het bijzondere landschap, komen we aan in Stepantsminda. We bereiken ons Guesthouse die verrassend leuk is ingericht. Het uitzicht vanuit onze kamer is weer prachtig en met een voorkant van bijna helemaal glas, zal het een mooi plaatje zijn als je ‘s ochtends wakker wordt. 

Binnen een half uur stond het diner klaar. Ze schenken hier alleen maar water of wijn en dan is de keuze snel gemaakt, want de rode wijnen zijn echt heel lekker hier. Halverwege viel de stroom uit. Dat blijkt hier regelmatig te gebeuren dus zoals het er toen uitzag zouden we de rest van de avond in het donker moeten doorbrengen. Na een kleine 3 kwartier sprong toch alles weer aan, maar toen was ik al slaperig geworden door het kaarslicht dat was aangestoken. Nog één wijntje en dan naar bed. 22:30