Fantastische rit naar Goris | 1 mei 2019

Het hotel in Jermuk was tot nu toe het beste hotel van onze reis in Armenië. Zeker in vergelijking met het vorige hotel in Dilizhan, hadden we heerlijke bedden en en nog betere douche die schoon was, waar je normaal in paste, die constant warm water gaf en 4 standen had waarop je kon douchen. Hier weten ze goed wat toeristen nodig hebben. Ik heb zelfs onder de douche met de handwas van Joyce een deel van mijn kleren kunnen wassen.

Na het prima ontbijt, vertrokken we, zoals elke ochtend, om 09:00 om Armenië verder te ontdekken. Tot 11:30 reden we met de grote bus door naar het zuid-oosten van het land, dichtbij de grens met Azerbeidjan en Iran. Daar stapten we over op een kleiner busje, die ons weer hoog in de bergen zou brengen. Ik vind zo’n klein busje best wel prettig eigenlijk. Het kan beter manouvreren over het slechte wegdek en de bergweggetjes. Bovendien zit je niet zo verspreid over de hele bus, maar zit iedereen lekker dicht op elkaar en dat is gezellig.

De rit naar de eerste stop was echt uitzonderlijk mooi en waar we uitstapten, konden we via een kort paadje over de rotsen naar (ik weet niet meer wat er stond, een stukje oud klooster of een monument misschien?) die echt aan alle kanten een schitterend uitzicht had. Het was de eerste warme dag waarbij de temperatuur warm bleef en met dit heldere weer was alles goed te zien. Van grote hoogte keek je neer op de diepe kliffen waartussen de wilde rivier stroomt en waar de mooie rotspartijen worden afgewisseld met groen begroeide bergvlaktes. Echt genieten dit!

Ook de tweede stop liet ons een geweldig pointview van het landschap zien en met de stop daarna konden we even via een soort brug tussen de rotsen lopen waar je goed een soor druipachtig gesteente hiervan kon zien.

De rit was echt kostelijk en de landschappen zijn eindeloos. Je denkt op den duur: ‘Dit was het. We hebben het gehad’. Maar het blijft maar komen. Overigens denk ik dat het ook fantastisch is om beide landen op jezelf te ontdekken en door te reizen. Nog geen enkel moment heb ik me onveilig gevoeld en het lijkt zelfs of criminaliteit hier niet bestaat.

We naderen een volgend klooster maar we rijden iets door om hier een ‘distance’ foto te maken. Vanaf afstand kun je goed zien hoe beeldig dit klooster in haar ver reikende omgeving staat. Tijd voor een kleine fotoshoot.

Dit klooster had veel gangetjes en doorkijkjes, en met de mooie bloesembomen in de tuin kon ik dit wel erg waarderen. Even later schuiven we bij lokale mensen thuis aan, die de lunch voor ons hadden verzorgd.

Naast het klooster was de entree voor volgens Guinness world records book ‘s werelds langste kabelbaan. Dit zat niet inbegrepen, maar konden we optioneel boeken en dat deed ook iedereen. Het is niet echt in woorden te beschrijven hoe de uitzichten zijn vanuit de lucht, maar ik hoop dat de foto’s een klein beetje kunnen nabootsen hoe deze mooie ervaring was. Aan het eind van de kabelbaan was gelegenheid om een drankje te doen waar Joyce en ik ons snel even een nulkommavijfje in hebben laten schenken. Ook dit weer met een excellent vergezicht. Hmmm!

Ons busje kwam achteraan gereden, maar was er al binnen 10 minuten en we moesten bijna onze vloeistof atten. We reden door, op weg naar de kloostergrotten die 10km voorbij de stad Goris liggen waar we de nacht zouden verblijven. Vanaf het punt waar we stonden, kon je via heel veel treden naar beneden de loopbrug bereiken die je naar de overkant zou brengen waar je de grottenkloosters van dichtbij kon beleven. Na alle indrukken van vandaag, had ik mijn hoogtepunt wel gehad en vond ik het welletjes. Joyce en ik zagen de bui al hangen, gezellig naar beneden hoppen met z’n allen, prima, maar dan weer terug. We vonden het een veel beter idee om toe te kijken hoe de anderen bezweet en hijgend terug zouden komen terwijl ik met een flesje goud in de zon zaten te genieten van de laatste zonnestralen. De beste keuze van de dag!

Om te dineren wilden we het centrum van Goris bezoeken. Met MAPS.ME kun je, als je de kaart van een bepaald land hebt gedownload, de weg of route offline bekijken en kun je precies zien waar je bent of heen moet. Ideale app voor reizen of stedentrips wanneer internet niet aanwezig is. Het lopen was om en nabij 2km en vanaf begon het er meer als centrum uit te zien. Het tweede restaurant wat we tegen kwamen, zijn we binnengelopen. We waren de enige gasten en eenmaal aan tafel, kwam ongeveer het hele keukenpersoneel om het hoekje kijken. Toerisme is men hier nog niet zo gewend want zoals we nu ervaren, zijn wij de toeristische attractie voor hen. Ook op straat keek men nieuwsgierig naar ons 6en, maar ze zeggen wel allemaal vriendelijk gedag.

Het eten was helemaal prima en de kosten waren weer om te lachen. Na het eten vroegen we de eigenaar een taxi te bestellen die ons 2km heuvelopwaarts terug naar ons hotel kon brengen. Het duurde even, maar uiteindelijk was ie daar. We liepen naar auto met het bordje taxi op het dak en met het vragen van de prijs zou ons dit 4000 dram kosten. (Bijna €8,-). Op dat moment riep een andere meneer die 10m verderop met zijn kleine auto stond geparkeerd dat we bij hem in moesten stappen en wees naar het restaurant waar we vandaan kwamen. Oooh, is dat onze taxi?! Blijkbaar heeft de restauranthouder een of andere vriend gebeld en voor ons een ‘illegale’ taxi geregeld. We lieten de andere taxichauffeur zitten en liepen met ons illegaaltje mee. Met handen en voeten probeerden we te achterhalen wat de prijs zou zijn. Het is knap lastig als men geen woord engels spreekt, maar met het laten zien van geld zei hij: 500 dram. Serieus, nog geen €1,- voor een taxirit van 2km met 6 personen in een kleine auto? We propten ons bij de chauffeur in de auto en wat oncomfortabel maar lachend bracht hij ons terug. Een fantastisch afsluiter van een fantastische de dag!