Diner + David Gareji gebergte | 21 + 22 april 2019

Diner voor twee. Het restaurant om de hoek hebben we gekozen want dan hoefden we niet zover te lopen. Binnen werden we naar beneden gestuurd waar we terecht kwamen in een soort balzaal met de uitstraling van een cafetaria. Omdat ze sfeer verlichtig daar niet kennen en we door de felle witte lampen overbelicht werden, hebben we geen foto’s van onszelf. (Wel geprobeerd te nemen, maar niet geschikt om te delen). Onze reisgids had ons al verteld dat we hier lekker dumplings konden eten (deeg met vulling). Dat blijkt hier in elk restaurant wel te verkrijgen. Deze hebben we dan ook besteld, maar ‘t is meer bedoeld als bijgerecht dus een extra dish erbij was nog wel gewenst. Helaas is de beschrijving op menukaarten in Georgië heel algemeen en beperkt, en gebruiken ze voedseltermen uit eigen taal waardoor je geen idee hebt wat je kunt verwachten. Ik wilde graag beef, maar die hadden ze niet meer dus moest ik wat anders kiezen. Joyce ging voor kip met cranberrysaus en ik gokte dan ook maar op kip. Ik had wel tussen haakjes zien staan dat de kip in combi met een zure saus was, en dat bleek ook te kloppen. 

Bij het serveren van onze kip, kwam bij mij al een niet al te aantrekkelijk geur binnen. Je hoopt dat het niet zo smaakt als dat het ruikt, maar helaas, bij onze eerste hap konden we aan elkaars verwrongen gezicht zien dat de smaak hetzelfde was als de geur. En de porties zijn ook mega groot, zeker in tegenstelling tot wat je er voor betaald. Jammer van de smaak maar  dan weten we dat ook weer. Voor het volgende restaurant eerst maar eens informeren bij de reisgids of op google wat nou goede en lekkere Georgische gerechten zijn. Gelukkig konden we het goed wegspoelen met 2 keer een 0,5 Bernard biertje. Eind goed, allee goed!

Om 21:00 waren we terug op de hotelkamer en om 21:30 lagen we in bed die overigens echt lekker lagen. Kapot van de eerste dagen maar zeker tevreden met het verloop tot nu toe. Morgen (maandag) 09:00 klaar staan om met de bus verder het land in te reizen.

Na de volgende ochtend uitgecheckt te zijn, stappen we de bus in. We zitten weer lekker vooraan; dat is ons favoriete plekje. Voor we naar het David Gareja gebied gaan, stoppen we eerst bij een supermarkt om lunch te kopen. Onderweg door de bergen zullen we vandaag geen restaurant e.d. tegenkomen om te kunnen lunchen. Buiten de stad rijden we eerst nog op asfalt maar dit gaat snel over in slechte wegen. Flinke gaten in het asfalt of helemaal geen asfalt. Op de weg voor je zie je elke auto zigzaggend de weg afleggen en je kunt hier echt niet harder dan 40km/u. Kenmerkend is dat bijna elk huis zijn eigen mini wijngaard heeft. Wijnbouw is de grootste inkomsten bron in Georgië en dat is goed te zien. Wijn en drank staan in dit land centraal want volgens onze reisgids zorgt dat er voor dat mensen gaan praten en meer open tegen elkaar zijn. Ook toerisme is hier goed voor de economie. Al moet ik zeggen dat we nog niet heel veel van het toerisme gemerkt hebben. In de kleine dorpjes inde heuvels wordt daar slim gebruik van gemaakt door hun huizen open te stellen als guesthouse waar je kunt verblijven. De Georgiërs staan bekend om hun vriendelijkheid en gastvrijheid. Later deze reis zullen we ook in gasthuizen vertoeven en deze kenmerken ongetwijfeld gaan ervaren. 

Her en der in de heuvels en bergen zien we kuddes schapen met hun herders lopen. Bijzonder om te zien dat dit hier normale zaak is. Hoe hoger we met de bus klimmen, hoe slechter het zicht wordt. Op den duur konden we maar 50 meter vooruit zien. Na 3 uur rijden arriveren we bij een eeuwen oud klooster waar we een korte rondleiding krijgen. Hier leven nog steeds monniken die toevallig een mis aan het houden waren in hun kleine kerkje. Wederom bijzonder om te ervaren. 

Het klooster is gebouwd op een berg die we na het bezichtigen gaan ‘beklimmen’. Een flinke klim van ruim 2 uur met behoorlijk steile stukken en soms glibberige paadjes. Voor mij is dit tot nu toe het leukst. Ik vind het fantastisch om op deze manier avontuurlijk bezig te zijn terwijl je kunt genieten van de prachtige omgeving en verre gezichten. Het weer klaart ook steeds meer op en bovenaan de berg kun je de grens naar Azerbeidzjan duidelijk zien liggen. Op de top waar we eigenlijk overheen wilden gaan om de grotten de bekijken aan de andere kant, stond bewaking. Georgische en Azerbeidzjaanse soldaten in legerbekleding hielden het pat hiertoe gesloten. Onze reisgids riep wat in Russisch over en weer naar hen en vertelde ons dat er op dit moment een issue was tussen deze twee landen en dat dit op deze locatie wel vaker voor kwam. Jammer dat we niet bij de grotten konden komen maar de terugweg van de wandeling naar beneden was via een andere route en was net zo prachtig als de heenweg. Behalve dan dat ze wit zijn, had ik er goed aan gedaan om vanochtend mijn Fila sneakers aan te trekken. Met het grove profiel (Rickie noemde ze tractoren en Roel noemde het bergschoenen) had ik goed grip. Officieel zijn ze nu in ieder geval niet alleen stylish van pas gekomen. 😉

We zijn weer verder op weg naar Telavi waar we zullen eten en overnachten in ons eerste guesthouse. Het eerste gedeelte is dezelfde weg terug als dat we waren gekomen. De lucht is nu veel helderder waardoor we veel beter vanuit de bus de mooie omgeving kunnen bekijken. 

(Wordt vervolgd)